Gmina Lipno

W ramach ogólnopolskiego programu „Jeden artysta przez jeden miesiąc”, w Bibliotece Publicznej w Jastrzębiu prezentowana jest wyjątkowa wystawa rysunków i szkiców autorstwa Elizawiety Pasicznik – artystki o architektonicznym wykształceniu, której prace zachwycają subtelnością obserwacji, precyzją formy i niezwykłą głębią emocjonalną.

To intymna opowieść o człowieku, przestrzeni i relacjach między światłem a cieniem. Rysunek, który dla autorki stał się schronieniem, powrotem do siebie i przypomnieniem, że nawet w trudniejszych chwilach – „coś jednak potrafię”.

Autorka – między architekturą a sztuką osobistą

Elizawieta Pasicznik ukończyła Kijowski Narodowy Uniwersytet Budownictwa i Architektury, gdzie nauczyła się rysować dosłownie w kilka miesięcy, by dostać się na wymarzone studia. Rysunek był dla niej od początku narzędziem nie tylko technicznym, ale i emocjonalnym – sposobem patrzenia na świat i rozumienia go poprzez formę.

Po zakończeniu studiów związała się z branżą IT jako projektantka, lecz rysunek pozostał jej cichym sprzymierzeńcem. – „Rysuję, kiedy czuję, że nic mi nie wychodzi. Rysowanie przypomina mi, że coś jednak potrafię” – mówi dziś.

Wystawa: „Rysunek. Szkice. Igrania.” – opowieść o uważnym patrzeniu

Na wystawie w Jastrzębiu prezentowane były cztery wyraziste prace:

„Portret w cieniu” – klasyczny męski profil, w którym zamknięto milczenie czasu. Spojrzenie w dal, gra światła i cienia, subtelna ekspresja. To rysunek przypominający dawne akademickie studia, ale z nutą współczesnej refleksji. Twarz staje się tu nośnikiem myśli, nie tylko podobieństwa.

„Akt siedzącej kobiety” – pełen wrażliwości rysunek akwarelowy, gdzie cielesność nie jest pokazana, lecz odczuwana. Drżąca linia, naturalna poza, napięcie mięśni i ciężar ciała tworzą obraz cichej obecności – autentycznej i głęboko ludzkiej.

„Miasto i pamięć” – tuszowy szkic, w którym architektura i natura łączą się w delikatnym dialogu. Przenikające się linie budynków i drzew to zapis miejsca widzianego przez filtr wspomnienia. Rysunek jako forma pamięci – ulotnej, nieuchwytnej, wewnętrznej.

„Konstrukcja (Studium techniczne)” – chłodna precyzja ołówka, industrialny szkielet, a jednocześnie estetyka funkcjonalności. Praca balansuje na styku sztuki i inżynierii, wpisując się w modernistyczną tradycję, w której forma podąża za funkcją, a funkcja staje się poezją.

Sztuka codziennej uważności

Twórczość Elizawiety Pasicznik to coś więcej niż umiejętność rysunku – to praktyka uważności, emocjonalnego kontaktu ze sobą i światem. Jej prace nie krzyczą – szepczą. Są jak zatrzymane myśli, które zostają w widzu jeszcze długo po obejrzeniu. To sztuka, która rodzi się z wewnętrznej potrzeby, a nie potrzeby wystawiania się na widok publiczny – dzięki temu pozostaje prawdziwa.

Program wspierający młodych twórców

Wystawa została zorganizowana w ramach programu „Jeden artysta przez jeden miesiąc”, realizowanego przez Fundację Międzynarodowy Instytut Społeczno-Kulturalny, która od lat promuje młodych artystów, umożliwiając im prezentację dorobku w bibliotekach, domach kultury i innych instytucjach otwartych na kontakt ze sztuką.